Ben jij een curlingouder, een helikopter-, een hyper-, een pamper-, een tijger-, een te perfecte -, of een overbezorgde ouder? Sinds de tv serie: ‘De Luizenmoeder’ weten we allemaal wat we hiermee bedoelen. Natuurlijk is het zo dat er verschillende gradaties ‘curlingouders’ zijn, maar kijk maar eens of jezelf niet wat relaxter kan zijn in de opvoeding van je kinderen, want te bezorgd zijn, is voor jou, maar vooral voor je kinderen niet goed.

Ouders die overbezorgd zijn bereiken juist het tegenovergestelde van wat ze willen: Ze voeden kinderen op die grote kans hebben op problemen in hun volwassenheid.

Bij de zandbak:

Samen met mijn vriendin zitten we op het terras van een fijne grote speeltuin. We hebben hier afgesproken omdat het van ons beiden de oppasdag is. Mijn vriendin, Lieke, heeft 2 van haar kleinkinderen bij zich en ik heb ook mijn 2 kleinzonen bij me. We hebben elkaar al een tijdje niet gesproken en het is erg gezellig. We hebben oog op de zandbak, waar onze kleinkinderen spelen en zo kunnen we oppassen en gezellig koffie drinken combineren.

Maar dan komt er een moeder bij ons tafeltje staan: ‘Is dat jongetje met dat gele shirtje van u’ , vraagt ze aan mijn vriendin. ‘Hij pakt telkens de grote schep van mijn zoontje af, deze hebben we van thuis meegenomen en is van ons’. Wij kijken naar de zandbak en zien inderdaad Lieke’s  kleinzoon met een fijne grote schep. Het jongetje dat waarschijnlijk van de boze moeder is, zit op het randje van de zandbak en speelt met een emmertje en een klein schepje.

Geen probleem lijkt ons, maar Lieke wilt geen ontaarde oma lijken, dus loopt ze naar haar kleinzoon en vraagt of hij de grote schep weer aan dat jongetje wilt geven. Probleem opgelost. Boze moeder weer naar haar kindje en wij kunnen verder met waar we gebleven waren. Als we even later even een blik op de zandbak werpen, zien we dat nu onze kleinkinderen onder elkaar even een akkefietje hebben. De moeder van het jongetje met de grote schep, kijkt naar ons, maar wij kijken bewust weg van de zandbak en gaan verder met ons gesprek, want ruzietjes maken en vooral het oplossen van ruzie, is een ervaring die je kinderen niet mag onthouden.

Wel gaat ons gesprek vanaf nu over curlingsouders. We zitten beiden in het onderwijs en maken ons zorgen over de kinderen die teveel aandacht krijgen. Ouders willen het te goed doen. Ze weten niet dat ze hun kinderen ontnemen goede zelfverzekerde volwassenen te worden, die tegen een stootje kunnen.

Ben jij ook een overbezorgde ouder?

• Heb je te weinig tijd voor jezelf als de kinderen thuis zijn? Slokken de kinderen teveel tijd van je op? Vragen ze teveel aandacht? Zie mijn blog: Opvoedingsstress
• Ben je zó druk met wat de kinderen eten, dat je eigen eten koud is, voordat je zelf aan eten toe komt?
• Praat jij voor je kind, omdat je denkt dat hij of zij te verlegen is?
• Kan je geen goed gesprek voeren met je partner of vriendin, als de kinderen er zijn?
• Heb je pas tijd voor jezelf of je partner als de kinderen op bed liggen?
• Waarschuw je veel: Pas op, dat je niet valt…kijk uit een wesp…..pas op niet doen!
• Schrik je zo, als je kind valt of om een andere manier verdrietig is, dat je te overdreven troost?
• Heb je regelmatig een gesprek met de leiding van de opvang of met de leerkracht. Vind je dat er niet goed op je kind gelet wordt? Vinden ze op school dat je een overbezorgde ouder bent?
• Geef je complimenten over alles wat je kind gedaan en gemaakt heeft en krijgt je kind zelden of nooit kritiek?
• Laat je jouw kind altijd winnen met een gezelschapsspel?
• Smeer je nog je brood voor je kind, terwijl hij dit al zelf kan?
• Help je teveel met het maken van het huiswerk?

Ben je een goede ouder?

Het is moeilijk om deze vragen zelf te beantwoorden, omdat je nu eenmaal erg bezorgd bent. Laat iemand uit je omgeving eens deze vragen voor je beantwoorden. Denk er eerlijk over na: wat je kan veranderen aan je opvoedingsstijl? Op deze manier bereik je  juist het tegenovergestelde met je kinderen, dan datgene dat jij voor ogen hebt.

Natuurlijk kan je niet alles goed doen, en dat is zeker niet de bedoeling, maar als je de meeste vragen met ja kan beantwoorden, moet je toch eens nadenken wat je anders kan doen.

De gevolgen van een overbezorgde ouder:

• Als we kinderen geen foutjes laten maken, zullen ze gaan denken dat fouten maken niet mag. Ze zullen van slag raken als ze iets niet goed kunnen. Ze zullen faalangstig worden. Wist je dat er steeds meer kleuters al faalangstig zijn?
• Kinderen worden motorisch onhandiger, als ze niet mogen experimenteren met activiteiten die ‘gevaarlijk’ kunnen zijn: Bomen klimmen, skeeleren, knippen, trap lopen….
• Als kinderen steeds maar getroost moeten worden bij pijntjes en verdrietjes, kunnen ze zich niet aanleren, hoe om te gaan met teleurstellingen en verdriet. Ze zullen later snel van slag raken bij tegenslagen.
• Als kinderen niet geleerd hebben om zelf problemen op te lossen, wie lost dan hun problemen op als ze volwassen zijn?

Hyper-, of helikopter-, of curlingouders willen graag gelukkige, perfecte kinderen. Ze bereiken juist het tegenovergestelde. Ze redden hun kind, voordat het in de problemen is. Op deze manier voeden ze kinderen op die het in hun volwassen jaren moeilijk zullen hebben. 

Ruzie?

Laat ruzie tussen vriendjes of broertjes of zusjes zoveel mogelijk zelf oplossen. Het kan best erg ongezellig zijn als broertjes en zusjes steeds ruzie hebben over wie het meeste heeft, wie iets het beste kan, enz. De fijne sfeer in huis is dan ver te zoeken. Overbezorgde ouders zullen dan snel ingrijpen en voor rechter gaan spelen, zodat de ruzie opgelost is. Dit zorgt ervoor dat je kinderen dan telkens jou nodig hebben als er problemen zijn.

Leer kinderen dat er altijd een oplossing is voor hun probleem, laat ze deze zelf bedenken. Zijn ze allebei tevreden met de oplossing, dan is er geen probleem meer.

Door vaak een gezelschapsspel te spelen, leren kinderen om te gaan met winnen en verliezen en rekening te houden met een ander. De volgende spellen zijn hiervoor prima geschikt en horen in ieder gezin thuis.

Wist je dat:

• Er in Amerika al duizenden scholen zijn, die het buitenspelen afgeschaft hebben. Buitenspelen zou geen effectieve leertijd zijn, maar vooral ook dat het te veel risico’s geeft. Zie mijn blog: Buitenspelen
• Er in Duitsland extra binnenspeeltuinen gemaakt worden, waar kinderen leren met risico’s om te gaan. Verzekeringen zijn bang dat de slechte motoriek van jong volwassenen een enorme kostenpost wordt.
• Er in Nederland al verschillende  projecten op basisscholen zijn, die de problemen van deze opvoeding van overbezorgde ouders zouden moeten oplossen. 

Wat te doen als je een overbezorgde ouder bent?

Wees minder bezorgd! Dat is makkelijker gezegd dan gedaan!!!

Belangrijk is dat je er van bewust bent dat je overbezorgd bent en daarmee de ontwikkeling van je kind in de weg staat. Praat hierover, met je moeder, je partner, je familie, de leerkracht. Wordt niet boos of beledigd als ze eerlijk tegen je proberen te zijn, maar doe wat met deze kritieken. Oefen jezelf om je kind wat losser te laten.

Geef jezelf opdrachten zoals: Volgende keer als mijn kind valt, ren ik niet meteen naar hem of haar toe, maar blijf ik rustig. Of: als er iemand iets aan mijn kind vraagt, laat ik mijn kind de tijd om antwoord te geven. Zo zie je steeds kleine stukjes vooruitgang en zal je, door de goede ervaringen die je hierdoor krijgt, steeds meer een ontspannen ouder kunnen zijn. Zo kan je kind tot een volwassene uitgroeien, die zelfrespect en zelfvertrouwen heeft, sociaal vaardig is en in staat is problemen op te lossen. 

 Losmaken van ouders

Rond het 8 ste jaar gaan kinderen zich meer losmaken van hun vader en vooral ook van hun moeder. Dit losmaken zal tot en met de pubertijd steeds heftiger worden. Vanaf het begin van deze periode moet je de kinderen goed volgen en coachen. Maar dat houdt in, dat je goede gesprekken met je kind moet hebben ( dit moeten ze natuurlijk al geleerd hebben op jonge leeftijd) Samen met je kind moet je afspraken maken, wat mag hij wel, wat nog niet en vooral de tegels telkens iets moeten kunnen laten vieren. Je kind moet weten dat je hem vertrouwd, maar dat fouten maken mag.

Als je nu toch een overbezorgde ouder blijft, bestaat er een grote kans dat je kind zich rond de pubertijd extreem gaat afzetten. Geef hem verantwoordelijkheid en bespreek samen de regels waar hij zich natuurlijk wel aan zal moeten houden.

Goede ouder

Verreweg de meeste ouders willen natuurlijk een goede ouder zijn. Een perfecte ouder is meestal geen perfecte opvoeder. Een kind moet leren dat fouten maken mag en ouders zijn het voorbeeld voor kinderen. Dus mogen ouders beslist ook foutjes maken. Wat het allerbelangrijkste is dat je kind weet dat hij bij je terecht kan, als hij zorgen en/of problemen heeft. Dat je kind weet dat bij de ouders de veilige haven is. Ouders zijn bepalend met hoe we later omgaan met relaties. Er moet tussen ouder en kind een veilige hechting zijn.

Curlingouder of curling oma?

Zo zitten mijn vriendin en ik te sparren over onze zorgen van de volgende generatie. Gelukkig zijn er ook heel veel ouders, die zelf inzien dat je opvoedt tot volwassenheid en dat opvoeden ook loslaten is. En dan heb je natuurlijk nog de opa’ s en oma’ s, want ook deze generatie voedt de kleinkinderen deels op.

Ik word opgeschrikt door huilen, wat me bekend voor komt. Het geluid komt niet uit de zandbak, maar vanaf de schommels. Een eindje verderop staat mijn jongste kleinzoon te schreeuwen met zijn handje tegen zijn hoofd. Hij kijkt rond waar ik ben en ik loop hem snel tegemoet. Oei bloed en een buil op zijn hoofd. Op de schommel zit het jongetje van de grote schep. Zijn moeder loopt boos naar hem toe: ‘Je moet ook opletten als er een klein kindje voor de schommel staat’, zegt ze gestrest. Ik kijk geruststellend naar het bange jongetje, kniel bij mijn kleinzoon en kijk naar de bult. ‘Laten we even naar de kraan gaan, dan doe ik er een nat doekje op, dan gaat het zo weer beter’. zeg ik. Had ik dan toch beter moeten opletten?